Oktober 2020

Nele Descheemaeker, sociaal regisseur in Ledeberg, ziet in De Kazematten de theatervoorstelling ‘What is Love?’ van Parcoeur. De voorstelling is gebaseerd op interviews met een meisje dat het slachtoffer is geworden van tienerpooiers. De methodiek die werd gebruikt bij het maken van de voorstelling is gebaseerd op ideeën uit de narratieve therapie. De voorstelling doet haar denken aan een groep jongeren in haar wijk waar ze al met veel mensen over heeft gesproken: met de politie, met het parket, met hulpverleningsorganisaties, met een studiegroep van de universiteit, … Het is haar opgevallen dat één stem in dit debat ontbreekt: de stem van de jongeren. Na de voorstelling vraagt ze aan regisseur Danny Keuppens of hij met de methodiek die werd gebruikt voor ‘What is Love?’ deze jongeren zou kunnen bereiken. Danny Keuppens stelt voor om met de camera naar de buurt te gaan en hen te vragen om hun verhaal te doen.

Nele De Scheemaeker overtuigt haar collega’s Diete Glas (beleidsmedewerker jongerenpreventie) en Filip De Sager (drugcoördinator) van Stad Gent. Het idee voor een documentaire – die in de eerste plaats de dialoog met de jongeren mogelijk moet maken – is geboren.

Januari 2021

Danny Keuppens trekt – samen met cameraman Warre Keuppens, geluidstechnicus Arno De Facq en assistente Rozemarijn Dijkstra – wekelijks naar het Keizerpark en het Centrumplein in Ledeberg. In de koude, de regen en de sneeuw worden meer dan dertig jongens geïnterviewd over de buurt, de problemen die er zijn en wat er verbeterd zou kunnen worden. Belangrijke thema’s zijn: moeilijke thuissituaties, armoede en de spanning tussen de jongeren en de politie. Daarnaast hebben de jongeren het ook over wie zij zijn en waar ze van dromen. Ze vertellen over de ontgoochelingen die ze ondanks hun jonge leeftijd al hebben opgelopen en laten zich niet zien als criminelen, maar als zonen die hun best doen voor hun moeders. En op het einde breekt zowaar de zon door.

De makers van de documentaire willen de invloed van de camera op de gesprekken met de jongeren niet wegsteken. De filmploeg komt mee in beeld. Behalve de beelden van de filmploeg is er niets in scène gezet of herhaald. De vragen van Danny Keuppens en Rozemarijn Dijkstra zijn soms hoorbaar.

De makers waren in het bijzonder op zoek naar momenten waarop de jongeren iets van hun kwetsbaarheid laten zien. De camera van Warre Keuppens en de microfoon van Arno De Facq zitten dicht op hun vel. De jongeren worden scherp geportretteerd tegen een onscherpe achtergrond. Waar er kleine barstjes zichtbaar zijn, schildert componist Ruben Vanwonterghem ze goud.